ಸಂಸ್ಕೃತ ಸುಭಾಷಿತಗಳು -1

ಸಂಸ್ಕೃತ ಸುಭಾಷಿತ

ಅನ್ನದಾನಂ ಪರಂದಾನಂ ವಿದ್ಯಾದಾನಮತಃ ಪರಮ್|

ಅನ್ನೇನ ಕ್ಷಣಿಕಾ ತೃಪ್ತಿಃ ಯಾವಜ್ಜೀವೇಚ್ಚ ವಿದ್ಯಯಾ||

ಅನ್ನದಾನವು ದೊಡ್ಡ ದಾನ.ಆದರೆ ವಿದ್ಯಾದಾನವು ಅದಕ್ಕಿಂತ ದೊಡ್ಡ ದಾನ.ಅನ್ನದಿಂದ ಕ್ಷಣಿಕ ತೃಪ್ತಿ ಸಿಗುತ್ತದೆ.ಆದರೆ ವಿದ್ಯೆಯಿಂದ ಜೀವನಪರ್ಯಂತ ತೃಪ್ತಿ ಸಿಗುತ್ತದೆ.

ಅನ್ನದಾನವು ದೊಡ್ಡ ದಾನವೆಂದು ಎಲ್ಲರೂ ಒಪ್ಪುತ್ತಾರೆ.ಅದನ್ನು ಅನೇಕ ಶಾಸ್ತ್ರಗಳು ಪ್ರಶಂಸಿಸಿವೆ ಕೂಡ.ಹಸಿದವನಿಗೆ ಅನ್ನ ಕೊಟ್ಟು ಅವನನ್ನು ತೃಪ್ತಿ ಪಡಿಸುವುದು ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ದೊಡ್ಡದೆಂಬುದು ನಿಜ.ಹಸಿವಿನ ಬಾಧೆ,ಸಂಕಟಗಳನ್ನು ಬಲ್ಲವನೇ ಬಲ್ಲ.ಹಸಿವಿದ್ದಾಗ ಬೇರೇನೂ ಬೇಕಾಗುವುದಿಲ್ಲ.ಹಸಿವು ಶಮನವಾದರೆ ಸಾಕೆನಿಸುತ್ತದೆ.ಅಂಥವನಿಗೆ ಅನ್ನ ಕೊಟ್ಟರೆ,ಹಸಿವು ನೀಗಿಸಿಕೊಂಡ ಅವನಿಗೆ ಅತ್ಯಂತ ಸಮಾಧಾನವಾಗುತ್ತದೆ.ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಅನ್ನದಾತಾ ಸುಖೀಭವ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ.ಅದು ಸರಿ.ಆದರೆ ಎಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ಇನ್ನೊಬ್ಬರನ್ನು ಹಸಿವಿಗಾಗಿ ಬೇಡುತ್ತಲೇ ಇರುವುದು?ಎಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ಇನ್ನೊಬ್ಬರಿಂದಲೇ ಅನ್ನ ಪಡೆದು ತಿನ್ನುವುದು?ಆ ಇನ್ನೊಬ್ಬನಾದರೂ ಅದಕ್ಕಾಗಿ ದುಡಿಯಲೇಬೇಕಲ್ಲವೇ?ಹಾಗಾಗಿ ಅನ್ನವನ್ನು ಗಳಿಸುವ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ತಿಳಿದರೆ ಅದು ಇನ್ನೂ ದೊಡ್ಡದಾದೀತು.ಅದೇ ವಿದ್ಯೆ.ವಿದ್ಯೆಯೆನ್ನುವುದು ಲೌಕಿಕವೂ ಆಗಿರಬಹುದು ಅಥವಾ ಪಾರಮಾರ್ಥಿಕವೂ ಆಗಿರಬಹುದು.ಒಂದು ನಮಗೆ ದುಡಿದು ತಿನ್ನುವ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಕಲಿಸಿದರೆ ಇನ್ನೊಂದು ಮಾನಸಿಕ,ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಆನಂದ ಕೊಡುತ್ತದೆ.ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಎರಡೂ ನಮಗೆ ಜೀವನಾದ್ಯಂತ ಆನಂದ ಕೊಡುತ್ತವೆ.ಇಂಥ ವಿದ್ಯೆಯನ್ನು ದಾನ ಮಾಡಿದರೆ ಅದು ಅನ್ನದಾನಕ್ಕಿಂತ ದೊಡ್ಡದು ಎನ್ನುತ್ತದೆ ಈ ಸುಭಾಷಿತ.ಏಕೆಂದರೆ ವಿದ್ಯಯು ನಮ್ಮ ಕಾಲ ಮೇಲೆ ನಾವು ನಿಲ್ಲುವಂತೆ,ಇತರರ ಅವಲಂಬನೆಯಿಲ್ಲದೇ ಬದುಕುವಂತೆ ಮಾಡಿ,ನಾವು ಆತ್ಮನಿರ್ಭರರಾಗುವಂತೆ,ಅಂದರೆ ಸ್ವಾವಲಂಬಿಗಳಾಗುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ.ಹೀಗೆ,ಅನ್ನವು ಕ್ಷಣಿಕ ತೃಪ್ತಿ ಕೊಟ್ಟರೆ,ವಿದ್ಯೆಯು ಜೀವನಪರ್ಯಂತ ತೃಪ್ತಿ ಕೊಡುತ್ತದೆ.