ವಕುಲಪುರವೆಂಬ ನಗರದಲ್ಲಿ ಭದ್ರಶಾಲ ಮತ್ತು ಚಂದ್ರಶಾಲ ಎಂಬ ಇಬ್ಬರು ಮಂತ್ರಿಪುತ್ರರಿದ್ದರು.ಭದ್ರಶಾಲನು ಯಾವುದೇ ಸಂದರ್ಭವನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ.ಚಂದ್ರಶಾಲನು ಸಂದರ್ಭಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಮಾತನಾಡಲು ತಿಳಿದಿದ್ದ.ಒಮ್ಮೆ ಅವರಿಗೆ ನಿರ್ಧನತೆಯುಂಟಾಗಲು, ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಅಮರಪುರವೆಂಬ ನಗರಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಅಲ್ಲಿನ ರಾಜನಾದ ದೇವಾನಂದನ ಆಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡತೊಡಗಿದರು.ಆದರೆ ಆ ರಾಜನು ಎಷ್ಟು ಜಿಪುಣನಾಗಿದ್ದನೆಂದರೆ ಅವರಿಗೆ ಎಂದೂ ಏನನ್ನೂ ಕೊಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ! ಎಂದಾದರೂ ಅವರು ಏನಾದರೂ ಉತ್ತಮವಾದ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದರೆ ರಾಜನು ಕೇವಲ ತನ್ನ ಶುಭ್ರವಾದ ದಂತಪಂಕ್ತಿಗಳನ್ನು ತೋರಿಸಿ ತನ್ನ ಸಂತೋಷ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತಿದ್ದ! ಮಂತ್ರಿಪುತ್ರರಿಗೆ ರಾಜನ ಈ ಕಾರ್ಯ ಇಷ್ಟವಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.ಆದರೆ ಪಾಪ, ಅವರು ತಾನೇ ಏನು ಮಾಡಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು?
ಹೀಗಿರಲು, ಒಂದು ದಿನ, ರಾಜನು ಅಶ್ವಕ್ರೀಡೆಗೆ ಹೋದನು.ಆಗ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಅವನ ಕುದುರೆಯು ಅವನನ್ನು ಬೀಳಿಸಿಬಿಟ್ಟಿತು! ಇದರಿಂದ ಅವನ ಬಾಯಲ್ಲಿನ ಮುಂದಿನ ನಾಲ್ಕು ಹಲ್ಲುಗಳು ಮುರಿದುಹೋದವು! ಅನಂತರ ಅವನು ಅರಮನೆಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಲು,ಮಂತ್ರಿಪುತ್ರರು ಕೆಲಸ ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗಲು ಅನುಮತಿ ಕೇಳಿದರು.ಅದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವನ್ನು ರಾಜನು ಕೇಳಲು, ಅವರು ಹೇಳಿದರು,"ಮಹಾರಾಜ! ನಿಮ್ಮ ಉಜ್ವಲ ನಗುವಿನಿಂದ ವ್ಯಕ್ತವಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಮುಂದಿನ ನಾಲ್ಕು ಹಲ್ಲುಗಳನ್ನು ನೋಡುವುದಷ್ಟೇ ನಮ್ಮ ಆಸೆಯಾಗಿತ್ತು!ದೌರ್ಭಾಗ್ಯದಿಂದ ನಮ್ಮ ಈ ಆಸೆಯೂ ಸಮಾಪ್ತವಾಗಿಹೋಯಿತು! ಇನ್ನು ನಾವಿಲ್ಲಿದ್ದು ಏನು ಮಾಡುವುದು?"
ಇದನ್ನು ಕೇಳಿ ರಾಜನು ನಾಚಿ ಅಂದಿನಿಂದ ಅವರ ಕೆಲಸವನ್ನು ಸ್ಥಿರಗೊಳಿಸಿದ.
ರಾಜಶೇಖರ ಸೂರಿಯ ಕಥಾಕೋಶದ ಕಥೆ
ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್‌ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ